Małe zbrodnie małżeńskie
Tłumaczenie: Barbara Grzegorzewska
Podobno nienawiść dzieli od miłości tylko jeden krok. Czasem bywa też na odwrót.
Czy da się jednocześnie i kochać, i nienawidzić?
„Żeby uczucie trwało, trzeba zgodzić się na niepewność, wypłynąć na niebezpieczne wody. Kochać bez przerwy to istne szaleństwo…”.
Eric-Emmanuel Schmitt pokazuje, że miłość ma wiele wspólnego z szaleństwem, a gorące wyznania od zbrodni w afekcie oddziela czasem bardzo cienka linia.
Jednak czy można przekraczać tę granicę wielokrotnie? Czy da się jednocześnie i kochać, i nienawidzić?
Oprawa miękka
Format: 124 × 194 mm
Liczba stron: 100
Wydanie: pierwsze
Data pierwszego wydania: 2005-08-09
ISBN: 978-83-240-0580-2
Opracowanie graficzne: Dominika Zaleska
Tytuł oryginalny: Petits crimes conjugaux
Tłumaczenie: Barbara Grzegorzewska
Materiały o książce
Eric-Emmanuel Schmitt - polski profil
Polecamy polski profil autora na profilu społecznościowym Facebook--> zobacz
Recenzje
Stowarzyszenie zabójców
58
43
kliknij,
jeśli recenzja była przydatna kliknij,
jeśli recenzja była nieprzydatna anuluj
ocenę
Małżeństwo. Zwieńczenie miłości. Nowy etap w życiu. Już nie „ja", „moje", tylko - „my", i „nasze". Dzielnie obowiązków. Wspólne wakacje. Dzieci. Pies. Ogródek za domem. Rodzinne spotkania. Takie wyidealizowanie wyobrażenia o małżeństwie skrupulatnie budują w nas media. Nie bierzemy pod uwagę jednak wiadomości tragicznych - które pojawiają się równolegle z tymi sielskimi obrazami życia rodzinnego - oddalając od siebie drastyczne wizje i szczerze wierząc w to, że nas to nie dotyczy, że jesteśmy ponad, jesteśmy lepsi, że wygramy...
>>>
czytaj więcej
To nie ja byłam Ewą
71
38
kliknij,
jeśli recenzja była przydatna kliknij,
jeśli recenzja była nieprzydatna anuluj
ocenę
Tak właśnie chciałoby się powiedzieć czytając „Małe zbrodnie małżeńskie". A jednak! Czy rzeczywiście w każdą kobietę można wpisać intrygę, manipulację. Czy zawsze na koniec to jednak ona zrywa to nieszczęsne jabłko. A potem to już nie ma odwrotu. A może to tylko obraz pisarza mężczyzny, może gdyby ten sam temat opisała kobieta...
>>>
czytaj więcej
W rodzinnym piekle
111
55
kliknij,
jeśli recenzja była przydatna kliknij,
jeśli recenzja była nieprzydatna anuluj
ocenę
Książka jaką często pisze samo życie, to sztuka rozgrywająca się na scenie, w której żaden z aktorów już się nie stara... Nie musiało upłynąć piętnaście lat, aby związek wypielęgnował obcość, umiejętność życia obok w swoim egoizmie i braku kompromisu. Pozostały zręby fizycznej bliskości wykorzystywane w kontekście amnezji jednego ze współmałżonków to tęsknota za schematyczną egzystencją, utartymi powiedzeniami, to powtarzanie monotonii codzienności, która doprowadziła do frustracji i próby zabójstwa.
>>>
czytaj więcej
Dodaj
własną recenzję
Zapraszamy do
napisania własnej recenzji, możesz wysłać do nas tekst poprzez
formularz.