John Maxwell Coetzee

W sercu kraju

Tłumaczenie: Magdalena Konikowska

Mocna, cierpka proza

Studium psychozy. Obsesyjny, momentami deliryczny monolog wewnętrzny pogrążającej się w szaleństwie kobiety, która mieszka na podupadłej farmie razem z apodyktycznym ojcem i dwojgiem czarnych służących. Nic w tej powieści nie jest jasne ani oczywiste: prawda miesza się ze zmyśleniem, rzeczywistość przeziera spomiędzy natrętnie powracających obrazów, będących projekcjami chorego umysłu, miłość podszyta jest nienawiścią, a pragnienie bliskości rodzi żądzę zemsty.

Chyba każdą powieścią Coetzee jest w stanie zadowolić, jeśli nie wszystkich, to przynajmniej większą cześć swoich czytelników. Zależy to głównie od sposobu pisania, który zaprezentuje - narracyjny czy fabularny. Fabularne powieści noblisty, które w dużej mierze opierają się na konkretnych wypadkach będących osią interpretacyjną utworu (jak Hańba), są bardziej znane wśród czytelników ceniących, nie tyle jego prace, co dobrą literaturę; narracyjne zaś, to trudne, wysublimowane monologi, w których niepostrzeżenie się zanurzamy, i w których poniekąd bierzemy udział (Wiek żelaza). Wydaną w 2004 roku powieść W sercu kraju należy włączyć do klasy narracyjnej, a może nawet ustanowić ją jako nadrzędny przykład tejże klasy.
>>> czytaj więcej